Με λαμπρότητα και βαθιά κατάνυξη τιμήθηκε και φέτος η μνήμη του Οσίου Σεραφείμ του εν Δομβώ στις Καλύβες Χαλκιδικής. Το μικρό παρεκκλήσι που έχει χτιστεί προς τιμήν του στον κάμπο των Καλυβών, έγινε πόλος έλξης για τους κατοίκους της περιοχής αλλά και επισκέπτες, που συμμετείχαν στον πανηγυρικό Εσπερινό το βράδυ της Δευτέρας, καθώς και στη Θεία Λειτουργία το πρωί της Τρίτης 6 Μαΐου.
Η παρουσία του κόσμου ήταν συγκινητική, με πλήθος πιστών να καταφθάνει από νωρίς για να προσκυνήσει και να τιμήσει τον Άγιο, που έχει συνδεθεί με τη ζωή και την παράδοση της τοπικής κοινωνίας. Στις εκδηλώσεις παρέστη και ο βουλευτής Χαλκιδικής, κ. Γιάννης Γιώργος, τιμώντας τη μνήμη του Οσίου και εκφράζοντας τον σεβασμό του για την πίστη και την πρωτοβουλία των κατοίκων της περιοχής. Σε όλους τους πιστούς μοιράστηκε το πατροπαράδοτο κουρμπάνι.
Ένα εκκλησάκι «γεννημένο» από τον κάμπο και την πίστη των κατοίκων
Το παρεκκλήσι του Οσίου Σεραφείμ δημιουργήθηκε πριν περίπου 20 χρόνια, χάρη στην πρωτοβουλία των κατοίκων των Καλυβών, οι οποίοι επιθυμούσαν να αφιερώσουν έναν ναό σε έναν Άγιο που να τιμάται σε περίοδο εκτός νηστείας, ώστε να μπορούν να γιορτάζουν με πανηγύρι. Η επιλογή του Οσίου Σεραφείμ δεν ήταν τυχαία: οι κάτοικοι τον ευλαβούνταν βαθιά, είχαν βαπτίσει παιδιά τους με το όνομά του και ένιωθαν ιδιαίτερη σύνδεση μαζί του.
Με μπροστάρη τον τότε ιερέα του χωριού, εντόπισαν ένα εγκαταλελειμμένο οικόπεδο στον κάμπο και, με προσωπική εργασία και οικονομική συνεισφορά, κατάφεραν να το μεταμορφώσουν σε έναν χώρο προσευχής και πνευματικής ανάτασης. Η επιλογή της τοποθεσίας δεν ήταν τυχαία, καθώς αντανακλά τη σύνδεση του Οσίου με τη γη και την απλότητα της ασκητικής ζωής.
Ποιος ήταν ο Όσιος Σεραφείμ ο εν Δομβώ
Ο Όσιος Σεραφείμ, κατά κόσμον Σωτήρης, γεννήθηκε στο Ζέλι της Φθιώτιδας από ευλαβείς γονείς. Από μικρός ξεχώρισε για την ασκητική του κλίση και την πνευματική του ωριμότητα. Αφιερώθηκε στον Θεό, εγκαταλείποντας τα εγκόσμια, και ασκήτεψε σε διάφορες τοποθεσίες, μεταξύ των οποίων και το Σαγμάτιο Όρος, όπου έγινε μοναχός, διάκονος και πρεσβύτερος.
Η φήμη του ως πνευματικού καθοδηγητή τον ανάγκασε να αποσυρθεί ακόμη πιο απομονωμένα, στη Δομπού, δυτικά του Ελικώνα, όπου έζησε δέκα χρόνια σε ασκητική ζωή, ιδρύοντας κοινόβιο και διδάσκοντας τους μοναχούς. Εκοιμήθη οσιακά στις 6 Μαΐου του 1602, ημέρα της Μεσοπεντηκοστής, σε ηλικία 75 ετών, αφού είχε προαισθανθεί την κοίμησή του.
Ένας Άγιος με ρίζες βαθιές στη συνείδηση των πιστών
Το ετήσιο πανηγύρι στις Καλύβες δεν είναι απλώς μια τοπική εορτή, αλλά μια γιορτή πίστης, συλλογικής μνήμης και πολιτισμού. Το παρεκκλήσι, χτισμένο με αγάπη και πίστη από απλούς ανθρώπους, αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο της δύναμης της κοινότητας και της πνευματικής σύνδεσης των ανθρώπων με τους Αγίους τους.
