Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 όταν έμπαινα για τα καλά στην εφηβεία εκτός από την χειρωνακτική εργασία που πρόσφερα παιδιόθεν στις αγροτικές εργασίες του πατέρα μου, άρχισα να αντιλαμβάνομαι το πώς και το γιατί του δούναι και του λαβείν. Άρχισε ο πατέρας μου να με ενημερώνει το πώς σπέρνουμε, πόσο σιτάρι και ποιο είδος θα επιλέξουμε στο ανάλογο χωράφι, πόσο θα συγκομίσουμε στο τέλος κατά το θερισμό, σε ποιον έμπορα θα το πουλήσουμε και πότε, αποθηκεύοντας μια ποσότητα για καλύτερη τιμή αργότερα αφού η τιμή παραγωγού εθεωρείτο χαμηλή. Άρχισα να αντιλαμβάνομαι τις έννοιες κέρδος, ζημία, κόστος παραγωγής, διάθεση προϊόντος, μεσάζοντες, μικρέμποροι, μεγαλέμποροι κ. ά.
Αρχές της δεκαετίας του ’80 η πολυδιαφημιζόμενη είσοδός μας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), σήμερα Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) επέβαλε την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) σε όλα τα κράτη μέλη της, για το καλό μας φυσικά. Σύμφωνα με αυτήν θα εφαρμοζόταν μια πολιτική από όλους τους αγρότες στο τί θα σπείρουμε (είδος σιταριού, μαλακό, σκληρό), πού θα σπείρουμε (ανάλογα την περιοχή και το αγροτεμάχιο), πόσο θα σπείρουμε (γόνιμο ή μη χωράφι) και ποια ποικιλία θα επιλέξουμε. Για την εφαρμογή του προγράμματος αυτού η ΕΕ χρηματοδοτούσε με επιδοτήσεις τους αγρότες (διατηρούνται μέχρι και σήμερα), οι οποίοι έβλεπαν το τυρί δεν είδαν όμως τη φάκα που τους περίμενε. Κι ας είχαν κάποιοι τις επιφυλάξεις διατυπώνοντας τις σκέψεις ότι αυτά τα χρήματα που δίνουν τώρα, αργότερα θα μας τα πάρουν όλα πίσω και περισσότερα.
Με το πέρασμα του χρόνου οι αγρότες έπρεπε να δηλώνουν στις Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών της περιοχής τους τις εκτάσεις που καλλιεργούν, το είδος και την ποσότητα. Σιγά σιγά άρχισε να διατίθεται στους γεωργούς από ευρωπαϊκές εταιρίες παραγωγής σπόρων ο υβριδικός σπόρος σιταριού με το πρόσχημα της καλύτερης στρεμματικής απόδοσης και της ανθεκτικότητας σε ασθένειες, αποκρύπτοντας το μεγάλο μειονέκτημα των φυτών που θα παραχθούν να μην μπορούν να ξανά χρησιμοποιηθούν οι νέοι σπόροι τους για την επόμενη καλλιεργητική χρονιά και ως εκ τούτου να δημιουργείται η ανάγκη αγοράς νέων υβριδικών σπόρων κάθε χρόνο με κόστος μεγαλύτερο λόγω της εξειδικευμένης διαδικασίας επικονίασης των σπόρων αυτών.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να αντικαθίστανται οι παραδοσιακοί σπόροι που χρησιμοποιούνταν κάθε χρόνο από τους υβριδικούς καθώς η ΕΕ υποχρέωνε σταδιακά τους παραγωγούς να χρησιμοποιούν μόνο τους υβριδικούς σπόρους αν θέλουν να συνεχίσουν να λαμβάνουν τις επιδοτήσεις κάθε χρόνο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο χάθηκαν οι παραδοσιακοί σπόροι αφού κανένας γεωργός δεν καλλιεργεί με αυτούς τους σπόρους για να μην χάσει τις επιδοτήσεις.
Παρέχοντας η ΕΕ τις επιδοτήσεις στους αγρότες, διατηρείται εδώ και πολλά χρόνια η τιμή παραγωγού στο σιτάρι χαμηλή – στα 19 λεπτά το κιλό είναι φέτος η τιμή του – η τιμή όμως του ψωμιού είναι υψηλή για τον καταναλωτή. Με 1 κιλό αλεύρι και με την προσθήκη νερού φτιάχνεις σχεδόν 4 ψωμιά των 350 γραμμαρίων. Άρα το 1 ψωμί αντίστοιχου βάρους έπρεπε να πωλείται στο ¼ των 19 λεπτών (τουτέστιν στα 5 λεπτά περίπου) και με ένα λογικό κέρδος όλων των μεσαζόντων στα 20 με 30 λεπτά του ευρώ. Πόσο πωλείται σήμερα; Φανταστείτε το αισχρό κέρδος των μεσαζόντων, των μεγάλων εταιριών μύλου (άλεσης σίτου) και των εταιρειών πώλησης (σούπερ μάρκετ) προϊόντων σίτου που καταλαμβάνουν το σύνολο των τροφίμων στα ράφια των καταστημάτων. Τα καρτέλ στα καλύτερά τους.
Υβριδικοί σπόροι χρησιμοποιούνται πλέον σε όλα τα μονοετή φυτά και εν γένει σε όλες τις επιδοτούμενες καλλιέργειες. Εκτός από την γεωργία κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην κτηνοτροφία.
Οι επιδοτήσεις ανά κεφαλή ζώου από την ΕΕ δεν δίδονται, εδώ και πολλά χρόνια, για την ψυχή κανενός. Δίδονται σε συνεργασία και με την εγχώρια ελίτ για τον έλεγχο και της κτηνοτροφίας.
Η θανάτωση χιλιάδων ζώων λόγω της ευλογιάς των αιγοπροβάτων δεν είναι τυχαία που προτιμήθηκε από τα εμβόλια. Εξυπηρετεί την ανάγκη κάλυψης της αμαρτωλής ΟΠΕΚΕΠΕ. Και ας αναρωτιόμασταν εμείς οι «αφελείς» γιατί τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότερα χρήματα παίρνουμε από τις αγροτικές επιδοτήσεις παρά τις ολοένα και αυξανόμενες κάθε χρόνο ασφαλιστικές εισφορές στον ΕΛΓΑ.
Και να είναι μόνο αυτό. Εδώ και δεκαετίες, πολλές κυβερνητικές αποφάσεις, ενέργειες ή παραλείψεις, εξυπηρετούν αμαρτωλές πράξεις και συγκαλύπτουν σκάνδαλα, υποκλοπές, παρακολουθήσεις, παράνομες προσλήψεις, μεροληπτικές αδειοδοτήσεις μεγάλων έργων, υπέρογκες χρηματοδοτήσεις μιντιαρχών, δημιουργία πελατειακών σχέσεων, μεθοδευμένη συγκάλυψη πολύνεκρων ατυχημάτων, φίμωση της ελευθερίας του τύπου, δολοφονία δημοσιογράφων, διαμοιρασμός 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης σε 10 ημέτερες εταιρείες, υποχρηματοδότηση στην παιδεία, υπολειτουργία στην υγεία με τις ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού λόγω του ξενιτεμού χιλιάδων νέων μας και πολλά άλλα. Ας είναι καλά το 53 % περίπου του εκλογικού σώματος που απέχει, το 41 % των τελευταίων εθνικών εκλογών που έδωσαν αυτοδυναμία και το 51 % των φετινών εκλογών (προ ημερών) του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ενός νομού της Μακεδονίας που εμμέσως πλην σαφώς επιβράβευσε την πολιτική της κυβερνώσας παράταξης.
Αν οι εταιρείες παραγωγής σπόρων κατ’ εντολή της ΕΕ δεν διαθέσουν τους υβριδικούς σπόρους έστω για μια χρονιά δεν θα έχουμε να φάμε. Λίαν συντόμως θα αδειάσουν τα ράφια των καταστημάτων και ως λαός θα παραδοθούμε άνευ όρων στην αποδοχή και σιωπηλή συγκατάθεση μέτρων για την αντιμετώπιση της δήθεν ασιτίας διεθνώς.
Ο έλεγχος των λαών λοιπόν μέσω της διατροφής εξυπηρετεί την παγκόσμια και εγχώρια ελίτ για ό,τι πολιτικά θεωρεί ορθό και συμβάλει στην προώθηση θέσεων και απόψεων (woke ατζέντα, λαθρομετανάστευση, ενδοτικότητα σε εθνικά θέματα, αποστρατιωτικοποίηση νησιών, αποχριστιανοποίηση της παιδείας), αλλά και στην επιβολή μέτρων (μνημόνια, λιτότητα, φτωχοποίηση, υποχρεωτικότητες, κλείσιμο ναών, ψηφιακή ταυτότητα, Προσωπικός Αριθμός) πάντα για το καλό μας.
Στις έσχατες ημέρες, μας λέει ο Απόστολος Παύλος «ενστήσονται καιροί χαλεποί» θα έρθουν δύσκολοι καιροί «γιατί οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, φιλήδονοι, ασεβείς, βλάσφημοι, προδότες, … πονηροί δε άνθρωποι και γόητες (απατεώνες) προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι» Τιμ. Β΄ 3, (1-13).
Εμείς όμως δεν χάνουμε την πίστη μας, γρηγορούμε και προσευχόμεθα γιατί γνωρίζουμε ότι ο Κύριος της Δόξης, ο νικητής του θανάτου θα είναι και ο νικητής στο τέλος της ιστορίας του κόσμου, καθώς αναφέρει και η Αποκάλυψη «και εξήλθε νικών και δια να νικήση» Κεφ. 6,2.
Καλά Χριστούγεννα!
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2025
Αγ. Σπυρίδωνος του θαυματουργού
Κωνσταντίνος Μηνάογλου
Δάσκαλος - Θεολόγος
